TAMNI VALERI SVETLE BUDUĆNOSTI – Grafički roman „Srce nije meso“ Srboljuba Nikića; izdanje autora, Raška, 2014.

                                                                                                              U FOKUSU
Srboljub Nikić (1971) ovdašnoj strip javnosti predstavio se prošle godine grafičkim romanom „Žig petokrake“. Reč je o prijatnom iznenađenju, tim većem što dolazi van uobičajenih centara strip produkcije (demetropolizacija stripa bitna je, kasnije potisnuta, tekovina alternativnog stripa 1990-tih). Kako zapaža recenzent Zoran Stefanović, ovo delo korespondira, sa delovanjem beogradske strip grupe „Kosmoplovci“ i radovima članova „Vršačkog strip pokreta“ Danila Milošava Wostoka i Borislava Grabovića Grabowskog, te sa iskustvima neoavangardnog pokreta Signalizam, kako po samom duhu tako i vizuelnim izražajnim sredstvima i tehnikama. „Žig petokrake“ je nekonvencionalna, razbarušena pripovest koja spaja naučnu fantastiku, društvenu satiru odnosno fantazmagorijske odmake od realnosti iscrtane „primitivnim“ slikama na tragu andergraund iskustava dokazujući da alternativni/„andergraund“/autorski strip i dalje nudi talentovanim autorima široke prostore za izražavanje koji podrazumevaju i ambicioznije radove; otuda je vidno posustajanje domaćeg andergraunda pre pitanje smene autorskih generacija nego prevaziđene forme jer alternativa nikad ne može zastareti.

Novi Nikićev grafički roman „Srce nije meso“ već svojom pojavom pobuđuje interes znatiželjnog čitaoca koga ponajpre intrigira da li je stvaralac ostao dosledan sebi ili je promenio tabor i prešao u „mejnstrim“ strip. Otuda odmah konstatujemo da je novo Nikićevo delo na tragu prethodnog, odnosno da ostaje verno poetici sa kojom je započeo svoju strip avanturu; ovo, naravno, ne znači da početne pozicije nisu nadograđene jer Nikić vidno napreduje u svim elementina svog dela.

REČ KRITIKE

            „Srce nije meso“ na stotinjak stranica nudi višeslojnu, zgusnutu priču koja se, nominalno, dešava u budućnosti ali se vezuje i za skorašnju, ratnu prošlost ovih prostora. Muzička zvezda u usponu doživljava veliku ljubav ali i tragediju, ubistvo usvojenog deteta-igračke u anarhističkom atentatu i raspad emotivne veze; potom će mlada žena bizarnu utehu naći u naručju robota Petka iz koga će je otrgnuti bolest koju može izlečiti samo presađivanje srca. Oporavak na Jupiterovom satelitu Evropa doneće novu ljubavnog partnera (koji je, u stvari, stari) ali i neobične snove u kojima se preživljava život nevoljnog donatora srca. Veštačka trudnoća i rađanje deteta-klona donatora srca početak su propast dotadašnjeg ustrojstva sveta. Osnovna se priča dodatno usložnjava pobočnim događajima odnosno umetnutim višeznačnim celinama - stripom, holografskom operom, snovima... Buduća istorija, mada izgleda sjajna i odmaknuta od prošlih dana nije ni savršena ni oslobođena mračnog nasleđa koje se povremeno probija do površine društvene realnosti. Autor nenametljivo ali ustrajno pominje kako dileme i kolebanja mlade žene tako i krta, problematična mesta u ustrojstvu novog doba; ti tamni valeri u osnovu su zalog ubedljivosti čitavog dešavanja.

            Crtežu rudimentarnih linija, koje ne poštuju nijedno klasično crtačko pravilo, od perspektiva i proporcija do senčenja, u ovom delu je usložnjena uloga. Autor ne samo da izdvojene celine crta drugačije od dešavanja u osnovnoj priči već povremeno „primitivni crtež“ izdiže na ravan namernog i vrlo efektnog manirističkog poigravanja kako u kompoziciji kvadrata tako i tabli, što svedoči o bogatstvu i razvoju njegovog nesvakidašnjeg talenta.

            („Dnevnik“, 2015)