Čačanski „Gradac,
časopis za književnost, umetnost i kulturu“ jedna je od najuglednijih
publikacija ove vrste u zemlji. Svaki broj posvećen je određenoj pojavi ili
autoru i, obzirom na izuzetan odabir tema i njihovu temeljnu obradu, u konačnom
rezultatu čitaocima donosi knjigu trajne vrednosti. Ostajući veran ovako
atraktivnoj koncepciji časopisa, njegov urednik Branko Kukić priredio je, u novoj svesci, zbornik važnih tekstova o
Vasku Popi za koga Kukić piše da je „jedan od najvećih pesnika ovog veka“. Na preko 230 strana
objavljeni su brojni članci i ogledi o pesništvu odnosno značaju dela
znamenitog umetnika koji je bio vezan za Vršac
čitavog svog života.
Zbornik otvaraju
pesnikovi članci o Voltu Vitmenu i Žeromu Nuvou odnosno partijskoj
umetnosti u Francuskoj, koji
otkrivaju Popin široki i slobodoumni
odnos prema umetnosti. Ponovo je objavljen i ciklus pesama „Prepreke“ iz 1953.g. koji je izazvao oštre polemike o modernizmu u tadašnojoj domaćoj poeziji
te pesma „Živećemo u doba noža“ iz
1990.g. koja predoseća teška vremena koja dolaze.
U nastavku slede
ogledi, beleške i odlomci tekstova značajnih teoretičara i tumača poezije (Mišića, Pavlovića, Velmar Jankovićeve,
Bogdanovića, Radovića, Petrova, Petkovića i drugih) koji sa različitih
aspekata sagledavaju Popino delo.
Konstantna je, u svim tekstovima, fascinacija bogatstvom značenjskih nivoa, s
jedne, i jednostavnošću stihova, s druge strane, odnosno njihovom
univerzalnošću, svežinom te svojevrsnom obnovom samog jezika, razotkrivanjem
njegovih starijih slojeva. Priređivač je insistirao na tekstovima koji su
argumentovani i lišeni proizvoljnosti. Logičan nastavak ove celine je „Mali brevijar“ koji sadrži poglede
savremenih pesnika (M. Petrović, Tontić,
Lazićeva, Jelenković...) na velikog prethodnika koji je otvorio vrata novom
u domaćoj poeziji.
Segment „Polemike o Vaku Popi“ donosi već
znamenite tekstove Milana Bogdanovića o
besmislenih 8 nogu konja iz Popine
pesme i dekadenciji ciklusa „Prepreke“
te odgovore Gluščevića, Makavejeva,
Palavestre koji su se zalagali za razvoj a ne stagnaciju pesništva. Druga
polemika vezana je za navodni nacionalizam u Popinom ciklusu „Poklonjenje
hromom vuku“ iz 1969.g. na koji dušebrižno ukazuje Igor Mandić a argumentovano mu odgovara Karlo Ostojić.
Pod naslovom „Vasko Popa u svetu“ sabrano je nekoliko
članaka u kojima poznati autori iz različitih zemalja sa neskrivenim
oduševljenjem pišu o Popinim pesmama
dokazujući da je reč o pesništvu planetarnih vrednosti. Među velikanima koji su
slavili Popu su Ted Hjuz, Oktavio Paz, Tadeuš Ružević, Artur Lundkvist, Ežen Gilvik,
Nikita Stanesku, Čarls Simić.
Serijom kratkih članaka
o Popinim zbornicima te sećanjima
prijatelja i saradnika odnosno Popinim portretima
i ilustracijama njegovih pesama i knjiga, zatvara se ovaj nadasve zanimljiv i
važan zbornik koji još jednom potvrđuje da je Vasko Popa ostavio neizbrisiv trag kako u domaćem tako i u svetskom
pesništvu, da je, dakle, bio i ostao veliki maestro i mag stihova.
(1999)
0 komentara:
Постави коментар